Ενσυναίσθηση

Σύμφωνα με τον Rogers, κάθε άνθρωπος βιώνει τα πράγματα και τις καταστάσεις με τον δικό του προσωπικό τρόπο. Για να μπορέσει ο θεραπευτής να κατανοήσει το τι συμβαίνει στον άλλον άνθρωπο, χρειάζεται να γνωρίζει τον εσωτερικό του κόσμο. Αυτό επιτυγχνάνεται μέσω της ενσυναίσθησης, δηλαδή να βλέπει τον κόσμο όπως τον βλέπει ο πελάτης, αποβάλλοντας όλες τις δικές του αντιλήψεις.

Είναι μία «ενεργή διεργασία» του θεραπευτή να ακολουθήσει τον κόσμο του άλλου, ακόμη και αν αυτός μεταβάλλεται, ώστε να λάβει όλα όσα επικοινωνεί λεκτικά ή μη. Για να μπορέσει ο θεραπευτής να εισέλθει στον κόσμο του πελάτη, χρειάζεται να νιώθει ασφάλεια να περιηγηθεί εκεί αλλά και να αποχωρήσει όταν θέλει.

Η ενσυναίσθηση όμως δεν πρέπει να συγχέεται με την συμπόνια, χρειάζεται να κατανοεί ότι αυτός ο κόσμος είναι το βίωμα του πελάτη και όχι δικό του. Βιώνει δηλαδή την κατάσταση «σαν να» είναι ο πελάτης και υποστηρίζει ότι αν πάψει να υπάρχει η λέξη «σαν» τότε προκύπτει η ταύτιση.

Cooper, M., O’ hara, M., Schmid, P., Bohart, A. (2021). Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεία και Συμβουλευτική. Θεωρία, Εφαρμογές και Θεραπευτική Πρακτική. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση. 

Μπρούζος, Α. (2004). Προσωποκεντρική Συμβουλευτική – Θεωρία, Έρευνα και Εφαρμογές. Αθήνα: Τυπωθήτω.

Rogers, C. (2006). Ένας τρόπος να υπάρχουμε. Αθήνα: Ερευνητές.